Budowanie rezyliencji ma coraz większe znaczenie dla poprawy stanu zdrowia psychicznego i dobrostanu dzieci (Patel, Flisher, Nikapota i Malhotra, 2008). Podejścia profilaktyczne polegają na eliminowaniu i osłabianiu wpływu czynników ryzyka krzywdzenia i zaniedbywania dzieci oraz na wzmacnianiu czynników chroniących w otoczeniu dziecka (Wilkins, Myers, Kuehl, Bauman i Hertz, 2018). Szkoły są ważnym adresatem działań profilaktycznych i mogą zapewniać uczniom pozytywne doświadczenia i interakcje, które zwiększają i chronią ich dobrostan (Dorado i in., 2016). Nauczyciele mogą pomóc swoim uczniom w rozwijaniu ważnych umiejętności radzenia sobie i kompetencji społecznych poprzez zastosowanie odpowiednich metod nauczania, kształtujących te umiejętności. Edukacja na temat zagrożeń i podnoszenie świadomości uczniów dotyczącej dostępnych form wsparcia – środowiskowych i tych oferowanych przez system pomocy społecznej – oraz budowanie relacji z rodzinami to użyteczne strategie zapobiegania traumie i negatywnym doświadczeniom (Dorado i in., 2016). W dalszej części szkolenia znajdziesz więcej informacji na temat procedur zawiadamiania pomocy społecznej i dostępu do oferowanych przez nią usług wsparcia dla dzieci w Twoim kraju. Co istotne, nauczyciele mogą odgrywać doniosłą rolę w budowaniu umiejętności społecznych i emocjonalnych u dzieci oraz ich zdolności do radzenia sobie z traumą, trudną sytuacją życiową, a nawet codziennymi troskami i stresem. Pozytywne relacje nauczyciel–uczeń oraz pozytywne doświadczenia w klasie i w szkole mogą przynosić dalekosiężne korzyści, sprzyjając – w długiej perspektywie czasowej – przystosowaniu emocjonalnemu i przyczyniając się do lepszych wyników w dorosłym życiu  (Hamre i Pianta, 2001).