Problem krzywdzenia fizycznego i emocjonalnego jest nader złożony. W 1980 roku profesor Jay Belsky przedstawił ekologiczny model czynników ryzyka, później przyjęty przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), który można zastosować do problemu krzywdzenia dzieci. Ów model opiera się na dowodach empirycznych przemawiających za tym, że żaden pojedynczy czynnik nie może wyjaśnić, dlaczego u niektórych dzieci ryzyko krzywdzenia jest wyższe niż u innych. Dopiero zrozumienie interakcji między czynnikami ryzyka może być pomocne w opracowaniu strategii przeciwdziałania temu problemowi.

Wspomniany model wyjaśnia krzywdzenie dzieci jako wynik interakcji między czynnikami na czterech poziomach: jednostki, relacji, społeczności lokalnej i społeczeństwa. Kliknij na każde z pól diagramu, aby zobaczyć czynniki ryzyka.

Wystąpienie jednego lub większej liczby czynników ryzyka nie oznacza, że w danej rodzinie dochodzi do przemocy wobec dzieci. Wskazuje jednak na podwyższone ryzyko krzywdzenia i potrzebę zapewnienia rodzinie i dziecku dodatkowego wsparcia.

Ćwiczenie Refleksyjne

Na początku tego modułu przedstawiliśmy historię Janka. Czy potrafisz wskazać czynniki ryzyka, które mogły się przyczynić do krzywdzenia Janka i jego siostry?